کرد دیوانه ای به چاه نگاه

عکس خود را بدید در ته چاه

سنگی افتاده بد به راه اندر

هشت آن سنگ را به چاه اندر

مردم شهر رنج ها بردند

تا که آن سنگ را برآوردند

توپی آن سنگ اوفتاده به چاه

عاقلان در تو می کنند نگاه

وقت بسیارکرد باید صرف

تا برونت کشید از آن چه ژرف

پدرت فتنه بود و مادر شر

نیک مانی به مادر و به پدر

هرکه زی مردمان وجیه بود

زی تو پتیاره و کریه بود

وان که نزد تو آبرو دارد

دست پیش کسان برو دارد

وه چه خوش گفت اوستاد طریق

زاد سرو حدیقهٔ تحقیق

« کآدمی چون بداشت دست ازصیت

هرچه خواهی بکن که فاصنع شیت »